Koh Lanta – Go adventurous!
Door: Tessa
Blijf op de hoogte en volg Tessa
17 Juli 2010 | Thailand, Krabi
Maanden geleden had ik al besloten om dit verhaal Koh Lanta(fanteren) te noemen. Zo beschreef Chris Zegers namelijk Koh Lanta, een eiland waar eigenlijk niks gebeurt en waar je gewoon een beetje rond kunt hangen.
Omdat we de naam zo leuk vonden, besloten we om naar dit eiland te gaan. Maar eerst zijn we naar Koh Phi Phi geweest. Een prachtig en zeer toeristisch eiland waar we hebben genoten van de mooie stranden, de mooie uitzichten en de gezelligheid. Iedere avond is hier feest en de drank wordt verkocht per emmer…
Het is heel moeilijk om je voor te stellen dat juist dit party-eiland een paar jaar geleden zo verschrikkelijk is getroffen door de tsunami… Monique en ik raakten aan de praat met een vrouwtje over de tsunami, alleen zij al is door deze ramp 7 familieleden verloren… 7! En dan heft ze het nog geeneens gehad over vrienden en kennissen. Toch kun je zien dat iedereen zijn leven weer heeft opgepakt en overal wordt er druk gewerkt aan de opbouw van het eiland.
Na een paar geweldige dagen op Phi Phi eiland besloten we dus om naar Koh Lanta te gaan. Er werd ons verteld dat we op dit eiland konden genieten van het prachtige weer, in een hangmat op een wit zandstrand, onder de palmbomen, met een cocktail erbij. Nou, dat leek ons wel wat! Helaas heeft het de hele tijd geregend…
Omdat relaxen er dus niet in zat, besloten we om met een taxi een paar mooie plaatsen van het eiland te bezoeken. Onze eerste stop was vlakbij een waterval. Om er te komen moesten we eerst een half uurtje lopen. Voor de zekerheid wisselden we onze slippers in voor gympen en daarna volgden we de enige aanwijzing die we hadden gekregen, “ follow the river” . Dat pad ging dus dwars door de dichte jungle en Monique en ik zaten helemaal niet te wachten op spinnen, slangen en andere kruipende beestjes. Dus we namen de aanwijzing heel letterlijk en we zijn dwars door het water gaan lopen. Want wij vonden de kans op vieze beesten een stuk kleiner in het water…
Echt waar, de wandeling was geweldig, we liepen gewoon door de jungle! Tropisch regenwoud, helder water, mooie planten, vlinders en sabbelende visjes, allemaal te mooi om waar te zijn!
Maar na ongeveer 20 minuten gaf Monique een gil, er zat een slang in het water! Ondanks dat we van tevoren heus wel beter wisten, was dit het einde van onze onbezorgde wandeling en besloten we om terug te gaan. De wandeling zelf was toch al een geweldige ervaring! Even later gaf Monique weer een gil, dit keer kroop er een gifgroene slang over de rotsen, dat beest was zeker 1,5 meter, wat een verschrikking! We wisten niet hoe snel we de jungle uit moesten. maar wat een geweldige ervaring!
Onze volgende stop was bij een of andere grot. Wij waren de enige toeristen daar en met een gids zouden we naar de grot wandelen, een tour door de grotten doen en weer terug gaan. Wat wij niet wisten, was dat we een heel stuk moesten klimmen om bij die grot te komen. De rotsen waren hartstikke stijl en er hingen touwen en lianen om ons aan vast te houden. Door de regen was het erg glad! Terwijl ik naar boven klom, probeerde ik uit alle macht om niet aan de terugweg te denken… Op een gegeven moment gleed ik uit en lag ik languit op de rotsen, nou ik was er klaar mee! Maar goed, aangezien ik ook niet dezelfde weg terug wilde, klom ik gewoon door.
Op een gegeven moment gaf onze niet-engels-sprekende gids aan dat we er waren. Monique en ik keken om ons heen en er was geen grot te zien… Alleen een zwart gat in de grond met een gammele ladder naar beneden. No way, daar ga ik niet in!
Monique en ik besloten dat we toch maar liever terug gingen, “ No, in cave exit” We moesten dus de grot in!
Even later klommen we dus langs de gammele ladder naar beneden, zo de grot in, met een lamp op ons hoofd. Steeds verder gingen we de grot in en ik moet toegeven dat het heel mooi was! Dit is de eerste grot waarin ik ben geweest, die nog niet door toeristen is aangetast. Waarschijnlijk komt dat omdat deze grot ook niet voor iedereen een aanrader is, sterker nog, zelfs achteraf zou ik hem mezelf niet aanraden!
We moesten kruipen door piepkleine ruimtes, het was hartstikke donker, alles was vochtig en glad en het was snikheet. Ik probeerde alle spinnenraggen te negeren… Druipend van het zweet glibberden we verder en ik begon het zelfs leuk te vinden. Tot de gids op een enorme zwarte spin wees! AAAh neee! ‘it is just baby’ , zei de gids toen, in een poging om ons te kalmeren…
Okay, ik heb niks gezien, kom we gaan verder. Maar vanaf toen dacht ik iedere keer, als ik mij tijdens een glibberpartij moest vastgrijpen aan een rots, aan de ouders van die enorme zwarte baby-spin…
Jullie begrijpen vast wel dat Monique en ik echt helemaal dubbel hebben gelegen in die grot, waar waren wij nu weer in beland?!
Vlak voor dat we de grot uit konden, moesten we door het kleinste gangetje ooit, “Are you kidding me! I’m not going in there”, riep ik nog. Uiteraard lag ik nog geen minuut later op mijn rug in het gangetje…
Wat een avontuur, hoe gaaf, hoe zo niet mij!
Nog nooit in mijn leven ben ik zo smerig geweest als na de grottentocht, maar wat een ervaring! Nog steeds hebben Monique en ik moeite om te geloven dat we dat echt gedaan hebben (en stiekem zijn we wel een beetje trots op onszelf;))
Op de terugweg hoefden we gelukkig niet meer te klimmen, wel liepen we dwars door de jungle. Op een gegeven moment rende er iets zwarts voor mijn voeten uit, zo groot al seen vuist. Ik besloot om niet te gaan kijken wat dat was.
Helemaal na vandaag geloof ik dat je sommige dingen maar beter niet kunt weten!
Want ondanks alle onverwachte gebeurtenissen hebben we een super dag gehad. Een dag waarover we het waarschijnlijk nog vaak zullen hebben!
En nu, een dag later… spierpijn!!!
Thailand is cool! :)
Veel liefs,
Ook weer namens Monique,
Tessa
Omdat we de naam zo leuk vonden, besloten we om naar dit eiland te gaan. Maar eerst zijn we naar Koh Phi Phi geweest. Een prachtig en zeer toeristisch eiland waar we hebben genoten van de mooie stranden, de mooie uitzichten en de gezelligheid. Iedere avond is hier feest en de drank wordt verkocht per emmer…
Het is heel moeilijk om je voor te stellen dat juist dit party-eiland een paar jaar geleden zo verschrikkelijk is getroffen door de tsunami… Monique en ik raakten aan de praat met een vrouwtje over de tsunami, alleen zij al is door deze ramp 7 familieleden verloren… 7! En dan heft ze het nog geeneens gehad over vrienden en kennissen. Toch kun je zien dat iedereen zijn leven weer heeft opgepakt en overal wordt er druk gewerkt aan de opbouw van het eiland.
Na een paar geweldige dagen op Phi Phi eiland besloten we dus om naar Koh Lanta te gaan. Er werd ons verteld dat we op dit eiland konden genieten van het prachtige weer, in een hangmat op een wit zandstrand, onder de palmbomen, met een cocktail erbij. Nou, dat leek ons wel wat! Helaas heeft het de hele tijd geregend…
Omdat relaxen er dus niet in zat, besloten we om met een taxi een paar mooie plaatsen van het eiland te bezoeken. Onze eerste stop was vlakbij een waterval. Om er te komen moesten we eerst een half uurtje lopen. Voor de zekerheid wisselden we onze slippers in voor gympen en daarna volgden we de enige aanwijzing die we hadden gekregen, “ follow the river” . Dat pad ging dus dwars door de dichte jungle en Monique en ik zaten helemaal niet te wachten op spinnen, slangen en andere kruipende beestjes. Dus we namen de aanwijzing heel letterlijk en we zijn dwars door het water gaan lopen. Want wij vonden de kans op vieze beesten een stuk kleiner in het water…
Echt waar, de wandeling was geweldig, we liepen gewoon door de jungle! Tropisch regenwoud, helder water, mooie planten, vlinders en sabbelende visjes, allemaal te mooi om waar te zijn!
Maar na ongeveer 20 minuten gaf Monique een gil, er zat een slang in het water! Ondanks dat we van tevoren heus wel beter wisten, was dit het einde van onze onbezorgde wandeling en besloten we om terug te gaan. De wandeling zelf was toch al een geweldige ervaring! Even later gaf Monique weer een gil, dit keer kroop er een gifgroene slang over de rotsen, dat beest was zeker 1,5 meter, wat een verschrikking! We wisten niet hoe snel we de jungle uit moesten. maar wat een geweldige ervaring!
Onze volgende stop was bij een of andere grot. Wij waren de enige toeristen daar en met een gids zouden we naar de grot wandelen, een tour door de grotten doen en weer terug gaan. Wat wij niet wisten, was dat we een heel stuk moesten klimmen om bij die grot te komen. De rotsen waren hartstikke stijl en er hingen touwen en lianen om ons aan vast te houden. Door de regen was het erg glad! Terwijl ik naar boven klom, probeerde ik uit alle macht om niet aan de terugweg te denken… Op een gegeven moment gleed ik uit en lag ik languit op de rotsen, nou ik was er klaar mee! Maar goed, aangezien ik ook niet dezelfde weg terug wilde, klom ik gewoon door.
Op een gegeven moment gaf onze niet-engels-sprekende gids aan dat we er waren. Monique en ik keken om ons heen en er was geen grot te zien… Alleen een zwart gat in de grond met een gammele ladder naar beneden. No way, daar ga ik niet in!
Monique en ik besloten dat we toch maar liever terug gingen, “ No, in cave exit” We moesten dus de grot in!
Even later klommen we dus langs de gammele ladder naar beneden, zo de grot in, met een lamp op ons hoofd. Steeds verder gingen we de grot in en ik moet toegeven dat het heel mooi was! Dit is de eerste grot waarin ik ben geweest, die nog niet door toeristen is aangetast. Waarschijnlijk komt dat omdat deze grot ook niet voor iedereen een aanrader is, sterker nog, zelfs achteraf zou ik hem mezelf niet aanraden!
We moesten kruipen door piepkleine ruimtes, het was hartstikke donker, alles was vochtig en glad en het was snikheet. Ik probeerde alle spinnenraggen te negeren… Druipend van het zweet glibberden we verder en ik begon het zelfs leuk te vinden. Tot de gids op een enorme zwarte spin wees! AAAh neee! ‘it is just baby’ , zei de gids toen, in een poging om ons te kalmeren…
Okay, ik heb niks gezien, kom we gaan verder. Maar vanaf toen dacht ik iedere keer, als ik mij tijdens een glibberpartij moest vastgrijpen aan een rots, aan de ouders van die enorme zwarte baby-spin…
Jullie begrijpen vast wel dat Monique en ik echt helemaal dubbel hebben gelegen in die grot, waar waren wij nu weer in beland?!
Vlak voor dat we de grot uit konden, moesten we door het kleinste gangetje ooit, “Are you kidding me! I’m not going in there”, riep ik nog. Uiteraard lag ik nog geen minuut later op mijn rug in het gangetje…
Wat een avontuur, hoe gaaf, hoe zo niet mij!
Nog nooit in mijn leven ben ik zo smerig geweest als na de grottentocht, maar wat een ervaring! Nog steeds hebben Monique en ik moeite om te geloven dat we dat echt gedaan hebben (en stiekem zijn we wel een beetje trots op onszelf;))
Op de terugweg hoefden we gelukkig niet meer te klimmen, wel liepen we dwars door de jungle. Op een gegeven moment rende er iets zwarts voor mijn voeten uit, zo groot al seen vuist. Ik besloot om niet te gaan kijken wat dat was.
Helemaal na vandaag geloof ik dat je sommige dingen maar beter niet kunt weten!
Want ondanks alle onverwachte gebeurtenissen hebben we een super dag gehad. Een dag waarover we het waarschijnlijk nog vaak zullen hebben!
En nu, een dag later… spierpijn!!!
Thailand is cool! :)
Veel liefs,
Ook weer namens Monique,
Tessa
-
17 Juli 2010 - 15:19
Omaatjelief:
Wat een enge dingen beleven jullie toch, en dat allemaal uit vrije wil.In die grot kunnen vroeger wel mensen begraven zijn,jullie zijn vast over botten en schedels geklauwterd.maar buitengewoon is het,iets om later aan je kleinkinderen te verhalen.Boeiende afdrukken.Blijf genieten, maar nogmaals voorzichtig aan,niet alle mensen en dieren zijn lieverdjes.Kusjes;oma en ook opa deze keer.Doei!! -
18 Juli 2010 - 08:56
Anneke:
Hoi Tess en Monique! Dat leek wel een survivaltocht in de grotten,dapper hoor! Maar wat ziet het er prachtig uit daar! Fantastisch mooi!Wat zijn jullie aan het genieten zeg! Veel plezier nog samen ! Pas goed op jullie zelf hé met al die enge slangen !!!! Liefs Anneke en mannen!!!! -
18 Juli 2010 - 16:45
Ylva:
Hey Tess,
Wat een verhaal weer!! Ik vind jullie echt superstoer :D:D en jullie hebben het overleefd! Dus idd een mooie herinnering om aan terug te denken en om na te vertellen. Have fun nog, het ziet er mooi uit daar! Ben jaloers :P XXX
-
18 Juli 2010 - 20:33
Anouk C.:
Sounds great, chica! Behalve dan van die enorme babyspin... Brrrr.... Over spinnen gesproken... Heeft Monique er al één verorberd? ;-)
Gaaaaaaf van dat klimmen en die aapjes voeren, jullie vermaken je wel! :-D
Nou lieverd, geniet ervan!
Dikke kus, Nouk -
19 Juli 2010 - 09:48
Carla En Marcel:
Hoi Monique (en Tessa). Wat een geweldig land he? Avontuurlijk hoor, wat jullie doen! Gaan jullie nog naar Bangkok of Changmai? Is ook vet! In ieder geval nog veel plezier. We horen de verhalen wel als jullie weer thuis zijn. Groetjes Carla en Marcel -
20 Juli 2010 - 15:51
Rita:
Ziet er allemaal erg mooi uit.......
maar slangen en spinnen... omg krijg er al kippevel van als ik het lees...
brrrrr
maar zo te horen hebben jullie het erg naar jullie zin. en angsten overwonnen......
haha
xxx -
24 Juli 2010 - 20:41
Karin:
Hoi Tessa en Monique,
We zijn net terug uit Duitsland. Heerlijke vakantie gehad, maar als ik jullie verhalen lees krijg ik ook weer veel zin om ver te reizen! Wat een genot om jullie verhalen te lezen en foto's te zien. Van je Nederlandse spinnenvrees ben je vast genezen. Ha, ha! Veel plezier nog! Groetjes, Karin (Aat, Ella en Jana). -
25 Juli 2010 - 21:18
Moniek:
Wow... Hierbij vallen mijn grottentochten in de Dordogne van de week wel heel erg in het niet... Echt super stoer! Zou willen dat wij zo door de grot waren gegaan ipv op een betonpaadje te lopen. Wij hadden trouwens ons eigen slangenavontuur: Sjaak was ontsnapt. Is inmiddels weer gevonden, maar weet donders goed hoe hij de vorige keer uit zijn terarium ontsnapt is. Nog heel veel plezier daar en geniet!! XxX Moniek
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
