Wouw dit doe ik! Echt!

Hallo allemaal,
Hier ben ik dan eindelijk met mijn avonturen. Het internet is best goed hier, het duurde alleen even voor het aangesloten was!
Ik vind het echt heel erg leuk om reacties en berichtjes te krijgen. Fijn om te weten dat er zoveel mensen meeleven!
Het liefst zou ik alle avonturen willen delen, maar dan wordt het zo'n lang verslag haha!

31-01-09

Daar lig ik dan, in mijn kamer in Port Elizabeth, Zuid-Afrika. Eindelijk ben ik weer terug in het land dat ik zo gemist heb. Samen met Sharon woon ik de komende 8 weken bij Mike en Esther, 2 lieve mensen die regelmatig buitenlandse studenten over de vloer hebben. Ze hebben 3 kamers over in hun huis en maandag wordt de derde kamer gevuld door een meisje uit Finland.
Ik heb echt een hele mooie ruime kamer met een prachtige kaptafel. Het plafond is van hout en loopt een beetje schuin af, met een dakraam!
Maar goed, in Zuid-Afrika kom je natuurlijk niet vanzelf en dan bedoel ik ook hélémaal niet vanzelf. Bedenk wat er fout kan gaan tijdens een vliegreis, tel al die dingen bij elkaar op en tadaa: onze reis!
Het begon allemaal op Schiphol, na een dramatisch afscheid (he kel) gingen Sharon en ik inchecken, maar omdat we met 2 maatschappijen vlogen, moesten we voor onze laatste vlucht in Johannesburg nog een keer inchecken. Onze bagage kon gelukkig doorgelabeld worden naar PE. De vlucht naar Cairo duurde lang, maar was nog te doen. Op Cairo moesten we alleen heel lang wachten op onze volgende vlucht naar Johannesburg. Samen met Thomas, ook een Khaya-student, hebben we relaxed bij de duurste Mac ooit gegeten. Vele uren later liepen we naar onze gate. Tot onze grote verbazing had ons vliegtuig 2 uur vertraging! Dat alleen al was erg, maar daardoor was de kans ook groot dat we onze volgende overstap zouden missen. Enorme stress!
Dus wij gingen naar de informatiebalie om te kijken wat we nog konden doen. De Egyptiche man luisterde naar onze problemen en in gebrekkig Engels vertelde hij dat hij iets voor ons geregeld had. Mochten we onze overstap missen, een kans die erg groot was, dan stonden we voor de zekerheid ook in de volgende vlucht. Liever niet natuurlijk, want dan moesten we weer 3 uur wachten.
Rond half 4 ’s nachts vertrokken we eindelijk naar Johannesburg, na 12 uur reizen waren we nog steeds niet verder dan Cairo. Tijdens het boarden liep Sharon eerst met het paspoort van een man weg, omdat ze dacht dat het mijn paspoort was en meteen daarna vergat ze haar laptop. Gelukkig kwam alles later goed en konden we er om lachen. Ik was hier namelijk al voor gewaarschuwd! De vliegreis verliep prima, er waren ruime zitplaatsen en veel vrije stoelen.
In Johannesburg aangekomen sprintten wij als een gek naar de incheckbalie. We liepen zeker 20 keer verkeerd en hijgend en zwetend stonden we bij de balie. Yes! We waren op tijd voor de eerste vlucht, zou het nou eindelijk eens meezitten?
Nee! Onze reservering stond niet in de computer, die had iemand er waarschijnlijk uitgehaald (stomme Egyptische man) én onze bagage was kwijt. Het doorlabelen was mislukt en we hadden 3 uur om onze bagage te vinden.
Dit leidde alweer tot stress en we zijn volgens mij overal op het vliegveld geweest. Na heel veel gedoe (met controles ed) zagen we een medewerker lopen met onze koffers. Dus wij weer rennen. Maar de mochten de koffers niet meenemen hoor, want nee, ze waren blijven liggen en bagage dat is blijven liggen moet opengemaakt worden. Maar het waren onze koffers?! Uiteindelijk mochten we ze dan toch maar meenemen. En na wachten, wachten en nog meer wachten stapten we het volgende vliegtuig in. Onderweg veel turbelentie en daardoor stootte ik mijn hoofd tegen het raam. Nou dat kon er deze reis ook nog wel bij, het vliegtuig leek wel een achtbaan!
De reis was heel anders verlopen dan gepland, maar we hebben er wel veel lol om gehad. Op het vliegveld in PE wachtte Esra van Khaya ons op en hij bracht ons naar het gastgezin. Ik stapte gelijk al aan de verkeerde kant van de auto in, dat hele gedoe met linksrijden gaat nog erg vermakelijk worden!
PE is echt een mooie stad, veel prachtige huizen en heuvels vol met bomen. En natuurlijk het prachtige weer! Toen ik in de auto zat had ik echt een geluk-moment: Wouw dit doe ik! Echt!
In het begin voelden we ons een beetje ongemakkelijk, je zit toch in een huis van iemand anders. Maar nadat we heerlijk buiten gegeten hadden, was dat hele gevoel verdwenen.
En hier lig ik dan, na een reis van ongeveer 30 uur, in mijn bed, te dromen over al het moois dat nog komen gaat!