No one can do everything,
Door: Tessa
Blijf op de hoogte en volg Tessa
21 Februari 2009 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
but everyone can do something!
Na een heerlijke verjaardag en een heerlijk weekend, was het weer tijd voor stage. De derde week alweer, de tijd gaat hier echt heel snel.
Ik heb het heel erg naar mijn zin op mijn stage. Mijn stagebegeleidster is echt superleuk, ik kan het heel goed met haar vinden en de kinderen zijn ook leuk. In mijn klas zitten 33 kinderen en in Nederland lijkt dat onmogelijk, maar hier heb ik daar helemaal geen erg in. Dat komt denk omdat alle kinderen hier hetzelfde lesprogramma volgen, de snelle leerlingen kleuren veel en de wat langzamere kinderen hebben altijd huiswerk. Het is niet zo dat je de hele tijd bezig bent met handelingsplannen enzo. Ook luisteren de kinderen heel erg goed. Het is zelf zo dat als alle kinderen van de school bij elkaar zijn en een leerkacht geeft aan dat ze allemaal stil moeten zijn, het echt in één keer stil is. Dan heb ik het over honderden kinderen. Probeer dat maar eens in Nederland!
Deze week heb ik voor het eerst echt wat lessen gegeven, het is best wel lastig voor mij om dit allemaal in het Engels te doen, maar de kinderen begrijpen wat ze moeten doen en ze luisteren goed, dus geen probleem! Het allerleukst was nog wel om de kinderen Afrikaans te leren. Ik moest dus in het Engels wat Afrikaanse dingen gaan uitleggen, wat een grap. 2 Vreemde talen! Maar het was heel erg leuk, al spreken de meeste kinderen én beter Engels én beter Afrikaans dan ik.
Omdat Sharon en ik stage lopen op een rijke school en omdat we ook in een hele goede buurt wonen, bezoeken we verschillende projecten. Als we dat niet zouden doen, zou ons beeld van Afrika niet kloppen. Het is echt ongelooflijk dat er een paar honderd meter van ons huis mensen omkomen van de honger! De armoede is hier zo verschrikkelijk, je kunt het je gewoon niet voorstellen. Alleen al in de omgeving van Port Elizabeth zijn 20.000 weeskinderen, die veelal op straat zwerven en geen toekomst hebben.
Sommige kinderen komen in weeshuizen terecht, en daar hebben wij er deze week 2 van bezocht. Één weeshuis voor baby’s en één voor alle leeftijden. Bij de laatste zijn we een hele dag geweest, gewoon om met de kinderen te spelen, ze wat aandacht te geven en om ze te helpen met hun huiswerk. Dit willen we zeker vaker gaan doen.
In dit weeshuis wonen 11 kinderen, het is een stenen huisje met meerdere kamers en er woont verder nog 1 vrouw met haar volwassen dochter. Zij zorgen voor de kinderen en de meeste kinderen kunnen naar school. Het weeshuis is erg arm, maar voor de kinderen is het een thuis, een plaats waar ze veilig zijn, eten krijgen en een soort van familie hebben.
Het is voor kinderen belangrijk om te weten dat er iemand om ze geeft, dat ze wat waard zijn en dat ze wat kunnen bereiken in het leven. Alleen op die manier hebben de kinderen een kans. Als ze ongelukkig zijn is de kans veel groter dat ze aan de drugs gaan of met de verkeerde mensen omgaan. Dit kan allemaal weer leiden tot Aids (groooot probleem hier!!)
Sharon en ik kunnen dit natuurlijk allemaal niet veranderen, maar we kunnen in ieder geval wat tijd in deze kinderen steken. Ons kost het nauwelijks moeite en voor deze kinderen is het zo belangrijk!
Verder hebben we nog een school voor geestelijk gehandicapten bezocht, dit keer wel gedeeltelijk gesubsidieerd door de regering en we hebben ook nog een meisjesschool bezocht. En weer is het contrast zo groot. De meisjes op de meisjesschool waren net allemaal prinsesjes in een prachtig gebouw met allemaal roze jurkjes! Maar ook de school voor de gehandicapten doet heel erg zijn best om er zoveel mogelijk van te maken en dat was zeker te zien! Wat een ervaringen!
Buiten al deze bezoeken en indrukken hebben we ook nog wel genoeg tijd om te relaxen hoor! Het zwembad in de tuin is natuurlijk heerlijk! Helaas waait het steeds te hard voor het strand… Vandaag zijn we met een ouderwetste stoomtrein naar het dorpje ‘Loerie’ gegaan. De weg ernaar toe was erg leuk, mooie uitzichten enzo, maar het dorpje stelde helaas niets voor. Maar dat maakte niet uit! Toch weer een heerlijke dag gehad!
Liefs,
Tessa
PS1: Sorry dat dit een wat treuriger stukje is, maar het hoort bij Zuid-Afrika!
PS2: De eerste 2 weken heb ik hier heerlijk geslapen, maar afgelopen week zijn er kakkerlakken in de kamers van Ilona en Sharon gesignaleerd, wat een hel! Nu ben ik dus aan de beurt… En opeens lijkt die gekko in Tenerife lang zo erg niet meer!
PS3: Kaartjes doen er ongeveer 1.5 week over… dussssss!!!
Na een heerlijke verjaardag en een heerlijk weekend, was het weer tijd voor stage. De derde week alweer, de tijd gaat hier echt heel snel.
Ik heb het heel erg naar mijn zin op mijn stage. Mijn stagebegeleidster is echt superleuk, ik kan het heel goed met haar vinden en de kinderen zijn ook leuk. In mijn klas zitten 33 kinderen en in Nederland lijkt dat onmogelijk, maar hier heb ik daar helemaal geen erg in. Dat komt denk omdat alle kinderen hier hetzelfde lesprogramma volgen, de snelle leerlingen kleuren veel en de wat langzamere kinderen hebben altijd huiswerk. Het is niet zo dat je de hele tijd bezig bent met handelingsplannen enzo. Ook luisteren de kinderen heel erg goed. Het is zelf zo dat als alle kinderen van de school bij elkaar zijn en een leerkacht geeft aan dat ze allemaal stil moeten zijn, het echt in één keer stil is. Dan heb ik het over honderden kinderen. Probeer dat maar eens in Nederland!
Deze week heb ik voor het eerst echt wat lessen gegeven, het is best wel lastig voor mij om dit allemaal in het Engels te doen, maar de kinderen begrijpen wat ze moeten doen en ze luisteren goed, dus geen probleem! Het allerleukst was nog wel om de kinderen Afrikaans te leren. Ik moest dus in het Engels wat Afrikaanse dingen gaan uitleggen, wat een grap. 2 Vreemde talen! Maar het was heel erg leuk, al spreken de meeste kinderen én beter Engels én beter Afrikaans dan ik.
Omdat Sharon en ik stage lopen op een rijke school en omdat we ook in een hele goede buurt wonen, bezoeken we verschillende projecten. Als we dat niet zouden doen, zou ons beeld van Afrika niet kloppen. Het is echt ongelooflijk dat er een paar honderd meter van ons huis mensen omkomen van de honger! De armoede is hier zo verschrikkelijk, je kunt het je gewoon niet voorstellen. Alleen al in de omgeving van Port Elizabeth zijn 20.000 weeskinderen, die veelal op straat zwerven en geen toekomst hebben.
Sommige kinderen komen in weeshuizen terecht, en daar hebben wij er deze week 2 van bezocht. Één weeshuis voor baby’s en één voor alle leeftijden. Bij de laatste zijn we een hele dag geweest, gewoon om met de kinderen te spelen, ze wat aandacht te geven en om ze te helpen met hun huiswerk. Dit willen we zeker vaker gaan doen.
In dit weeshuis wonen 11 kinderen, het is een stenen huisje met meerdere kamers en er woont verder nog 1 vrouw met haar volwassen dochter. Zij zorgen voor de kinderen en de meeste kinderen kunnen naar school. Het weeshuis is erg arm, maar voor de kinderen is het een thuis, een plaats waar ze veilig zijn, eten krijgen en een soort van familie hebben.
Het is voor kinderen belangrijk om te weten dat er iemand om ze geeft, dat ze wat waard zijn en dat ze wat kunnen bereiken in het leven. Alleen op die manier hebben de kinderen een kans. Als ze ongelukkig zijn is de kans veel groter dat ze aan de drugs gaan of met de verkeerde mensen omgaan. Dit kan allemaal weer leiden tot Aids (groooot probleem hier!!)
Sharon en ik kunnen dit natuurlijk allemaal niet veranderen, maar we kunnen in ieder geval wat tijd in deze kinderen steken. Ons kost het nauwelijks moeite en voor deze kinderen is het zo belangrijk!
Verder hebben we nog een school voor geestelijk gehandicapten bezocht, dit keer wel gedeeltelijk gesubsidieerd door de regering en we hebben ook nog een meisjesschool bezocht. En weer is het contrast zo groot. De meisjes op de meisjesschool waren net allemaal prinsesjes in een prachtig gebouw met allemaal roze jurkjes! Maar ook de school voor de gehandicapten doet heel erg zijn best om er zoveel mogelijk van te maken en dat was zeker te zien! Wat een ervaringen!
Buiten al deze bezoeken en indrukken hebben we ook nog wel genoeg tijd om te relaxen hoor! Het zwembad in de tuin is natuurlijk heerlijk! Helaas waait het steeds te hard voor het strand… Vandaag zijn we met een ouderwetste stoomtrein naar het dorpje ‘Loerie’ gegaan. De weg ernaar toe was erg leuk, mooie uitzichten enzo, maar het dorpje stelde helaas niets voor. Maar dat maakte niet uit! Toch weer een heerlijke dag gehad!
Liefs,
Tessa
PS1: Sorry dat dit een wat treuriger stukje is, maar het hoort bij Zuid-Afrika!
PS2: De eerste 2 weken heb ik hier heerlijk geslapen, maar afgelopen week zijn er kakkerlakken in de kamers van Ilona en Sharon gesignaleerd, wat een hel! Nu ben ik dus aan de beurt… En opeens lijkt die gekko in Tenerife lang zo erg niet meer!
PS3: Kaartjes doen er ongeveer 1.5 week over… dussssss!!!
-
22 Februari 2009 - 08:27
Thea:
Hoi Tessa, wat heerlijkweer een verhaal van je te mogen lezen. Heel realistisch geschreven. En weet je, het is niet altijd alleen maar rozegeur en manenschijn. Dus, ga je ajb niet verontschuldigen voor het feit dat het geen joehee-euforie verhaal is! Je schrijft heerlijk ik geniet volop en benijd je! Ik zou zeggen, blijf je verhalen met ons delen en houd alle zintuigen open! Kortom, geniet hoe dan ook!
Dikke kus,Thea -
22 Februari 2009 - 16:18
Oma Zus:
Hallo Tessa
We zijn weer helemaal op de hoogte van jou doen en laten.Erg boeiend allemaal,misschien kom ik je wel een bezoekje brengen zou het best eens in het "echie"willen zien.
je leeft wel echt in twee werelden, rijkdom en armoede, lijkt me moeilijk te verteren op den duur, of je went eraan en krijgt een zekere verharding in je denken,anders ga je eraan kapot. Want zo je schrijft, jullie kunnen het een heel klein beetje verlichten maar op den duur
zijn er andere oplossingen nodig, je vraagt je af waar blijft al dat ontwikkelings geld.
Je doet goed werk en houd de moed erin,we denken aan je.
groetjes:opa, oma en Joke.Velsen-noord city.
-
22 Februari 2009 - 20:55
Karin:
Hé Tessa,
Gelukkig maar dat je niet alleen de leuke dingen schrijft. Dan weten we nog niet wat je allemaal meemaakt!
Hoe is het met je nachtrust. Vreselijke beesten hè die kakkerlakken en ze zijn daar ook zo groooot.
Als ik er op reis eentje zag moest ik altijd aan "La cucaracha" (de kakkerlak) denken. Zo'n vrolijk wijsje past niet bij dit beestje, maar misschien wordt je dan van het wijsje wel weer vrolijk! (Ha, ha!)
Groetjes en tot mails,
Karin.
-
23 Februari 2009 - 09:54
Rita:
Je hebt het druk zo te lezen!
Leuk hoor allemaal, leuke foto's ook.
Heb volges mij smsje van jou gehad....
MOet alleen nog wat terug sturen ga ik nu even doen.
Sorry voor late reactie maar las hem 1 uur snachts en wist niet of dat wel goede timing was.
Mis je
Dikke kus -
23 Februari 2009 - 14:13
Patricia:
Ja het kan altijd erger natuurlijk,nou mij niet gezien met die vieze beesten bah...ik had een vuilniszak om me heen getrokken...hihi! -
23 Februari 2009 - 18:31
Betty:
Hoi Tess,
Weer genoten van je reisverslag en mooie foto's. Het is echt een reis waarbij je iedere keer weer met beide benen op de grond blijft staan. Een land van uitersten! Trouwens Tessa, die gekko's waren niet in Tenerife maar in La Palma, niet verwarren hoor!!groetjes
-
24 Februari 2009 - 13:41
Maartje:
lieve tessa
daar zit ik dan weer en lees je verslag van de laatste dagen, tessa wat is dit allemaal veel en bijzonder. Je beschrijft zo goed de contrasten en het is ontroerend om te vernemen hoe blij de weeskinderen zijn met de aandacht die ze krijgen en hoe belangrijk dat voor ze is..
Ik kan het me niet voorstellen hoe het is om in die omstandigheden op te groeien, maar ik voel wel aan hoe heerlijk het is als er lieve mensen zijn die zich betrokken voelen en met je spelen, en zomaar spontaan aandacht aan je geven. Wat fijn om te doen, de foto's zijn ook heel aanvullend, wat zonnig daar trouwens, heeeerlijk!
Tsja...kakkerlakken, help!!!
Veel liefs, maartje -
24 Februari 2009 - 22:10
Jeannette:
hoi tessa
Jos is nu in de Kaap zijn vk. aan het vieren.
JIj maak daar ook genoeg mee, het lijk me heerlijk om de kans armen een beetje op te fleuren.Ik denkt dat alle aandacht welkom is daar een knuffel doet wonderen.
Geniet maar van deze bijzondere ervaring,dit maken maar weinig mensen mee.
Dikke knuffel voor jouw gr. uit noordwijk
-
25 Februari 2009 - 20:33
Chantal:
Wauw Tes.. Wat een avonturen daar. Ook iedere keer weer leuke foto's!
-
26 Februari 2009 - 10:49
Ruud:
ey Tes,
twee Heeringaatjes in Zuid-Afrika..we hadden ze wel even mogen waarschuwen van te voren! nog gefeliciteerd met je B-day (onder het mooto beter laat dan nooit)! we kunnen weer trots zijn op onze familie onder de evenaar en we hebben weer wat verhalen aan te horen als we weer eens een weekendje samenkomen!
zet em op en ik zie het volgende avontuur/verhaal wel weer tegemoed..
gr Ruud
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
