Miss Heeringa

Dat ben ik! Maandag zijn Sharon begonnen met onze stage op Westering Primary School. Ik zag er best wel tegen op, ik sprak de taal niet goed en wist niet wat ik kon verwachten. Maar het viel echt hartstikke mee. Ik loop stage in Grade 3 (groep 5) en het is echt een hele ervaring. Alles is zo anders dan in Nederland, de kinderen dragen een uniform, er zijn heel veel regels enzovoort! Echt super om te zien en te ervaren!

Ook dinsdag was het erg leuk, het Engels begint al te wennen en ik voel me al best wel thuis op die school! (het is dat ik nog steeds verdwaal in de gangen, niet te geloven wat een doolhof haha) Maar echt leuk! Ik heb een les over Nederland gegeven en de kinderen waren razend enthousiast, ze wilden van alles weten. ‘Hebben jullie ook computers in Nederland?’ ‘Hebben jullie auto’s in Nederland?’ Ze hadden echt geen idee!
Wat ook leuk was, was de Afrikaanse les. De kinderen krijgen voornamelijk les in het Engels, maar zij moeten ook Afrikaans leren. Dat zoals jullie misschien wel weten, afstamt van het Nederlands. Superleuk om te zien hoe zij dat leren. Ik heb me de afgelopen tijd ook bezig gehouden met de Afrikaanse taal en het is fijn om te hore hoe de klanken klinken! Geweldig!!

Na de stage hadden Sharon en ik leuke dingen gepland. We gingen naar Kragga Kamma, een wildpark. Het is een park in Port Elizabeth dat erg klein is en daarom is de kans groot dat je alle dieren te zien krijgt!

En die hebben we zeker gezien! Het begon al gelijk met impala’s! Daarna zagen we giraffen, waterbokken, blesbokken, duikertjes, wildebeesten, buffels, zebra’s, aapjes, struisvogels, zwijntjes en ooievaars. Sharon en ik waren al helemaal door het dolle heen. Heerlijk om hier weer terug te zijn!!

Opeens stond er heel dichtbij een neushoorn. Wouw, dat is al de tweede van de Big 5! We maakten heel veel foto’s, maar opeens kwam hij wel heel dichtbij. Neushoorns zijn erg gevaarlijk en met een klap van de hoorn zou onze Tobi het begeven. Dus wij besloten om snel verder te rijden. Althans dat dachten wij! Midden op de weg stond nog een enorme neushoorn! En de andere kwam van achter. Het was echt doodeng, want we konden geen kant op! We wilden maar 1 ding, en dat was wegwezen, maar dan moesten we wel langs voorste neushoorn. Op ongeveer een halve meter afstand zijn we er langs gereden en dat beest keek ons echt heel raar na. Het duurde zeker een kwartier voordat onze harten weer een beetje regelmatig begonnen te kloppen. Wat een avontuur!

Omdat het een klein park is, leven roofdieren niet bij de andere dieren. Voor de Cheetahs hebben ze een speciaal gebied. Ook hier zijn we natuurlijk in gegaan. De eerste ronde zagen we geen cheetah, maar daarvoor kwamen we juist, dus hebben we daarna nog een rondje gereden. En ja hoor, daar zat hij (of zij) echt vlak langs de weg. Zoo mooi! We waren zo blij! Natuurlijk veel foto’s gemaakt, maar daar had de cheetah waarschijnlijk niet zoveel zin in, want hij liep steeds verder weg. Wat een prachtdieren zijn het toch!

Daarna reden we verder, door echt de prachtigste natuur. Het was er helemaal stil, alleen maar mooie bomen en planten en wat vogels die floten. Op een mooi plekje hebben we de moter uit gezet en gewoon genoten van de stilte, van de rust!

Na een tijdje kwamen we bij een restaurantje, dit park staat bekend om zijn tamme cheetahs en die waren hier te zien. Helaas waren we te laat om de kooi van de Cheetahs in te gaan, maar we hebben wel hele mooie foto’s gemaakt!
Sharon kon het niet laten om de cheetah aan te raken en ze was helemaal in de 7de hemel; ‘Ik heb nog nooit een cheetah aangeraakt!!!’ Haha ik denk dat wel meer mensen dat kunnen zeggen!
Daarna ging ik lekker autorijden door het park en we namen ook een bergroute, Tobi heeft het overleefd, al hing het er af en toe wel om!

Op een gegeven moment reden we over een vlakte en wat stonden daar?? Weer diezelfde neushoorns, alleen nu 3. Ik was echt bang, ik durfde er gewoon niet meer langs, maar ze stonden gelukkig wat verder van de weg af.
Na een prachtige ervaring reden we het park weer uit.

Telkens als je denkt dat het niet gekker kan, blijkt het dat het toch wel kan. Voor je het park uit kon rijden, moest je door een slagboom en een heel klein, steil heuveltje op. Juist op dát moment, besloot Tobi ermee op te houden. En doink! Dat ding op ons dak! OMG! De auto wilde echt niet meer, uiteindelijk ben ik met veel kabaal en met de toerenteller op rood het heuveltje opgereden. Er kwam een stank van die auto af! Nadat we de schade gecheckt hadden (geen!!), lagen we echt helemaal in een deuk! Dit kan toch niet waar zijn!

Wat ’n daggie!

Xxx
Tessa

PS: Onze Tobi is nu bij de garage, want het was echt niet meer veilig om hiermee te rijden.
PS2: Ik heb nu een Afrikaans telefoonnummer, dus ben op die andere niet meer te bereiken.