No hablo Espanol...

Toen ik thuis mijn reis een beetje aan het plannen was, was het niet mijn bedoeling om lang in Argentinië te blijven. Ik wilde graag naar Buenos Aires en daarna eigenlijk wel zo snel mogelijk richting Brazilië. Op aanraden van een Argentijn ben ik hier wat langer gebleven en daar ben ik hartstikke blij mee. Wat een land!

De natuur is prachtig, de mensen zijn aardig en Argentinië is een van de veiligste landen in Zuid-Amerika om te reizen. Wat natuurlijk een heerlijk idee is, ik voel me hier ook echt veilig, maar ik vind het ook heel bijzonder, aangezien er "pas" geleden verschrikkelijke dingen gebeurd zijn.

Tot 2001 hoorde Argentinië niet bij de derdewereldlanden, maar in 2001 klapte de gehele economie in elkaar. De rijkere mensen (die natuurlijk verstand hadden van financiën) zagen dit aankomen en haalden al hun geld van de bank. Tegen de tijd dat de andere mensen door hadden wat er gebeurde, waren de banken failliet en konden de mensen naar hun geld fluiten.
Een Argentijn vertelde me dat er een nieuwe valuta op de markt kwam, om de mensen toch wat uit te kunnen betalen. Maar na een half jaar werd dit "geld" nergens meer geaccepteerd en hadden de mensen helemaal niets meer... De enige manier waarop mensen nog aan eten en spullen konden komen, was door te ruilen. En dat in 2001!
Sindsdien leeft zeker 1/3 van de bevolking onder de armoedegrens en dat is overal te zien.

Het is voor mij moeilijk voor te stellen dat de mensen zo vriendelijk zijn en dat Argentinië nog zo veilig is dan... Zouden de mensen niet hartstikke boos en verbitterd moeten zijn? Maar dan, heeft dat wel zin? De mensen zijn verder gegaan met hun leven, alleen een paar flinke stappen terug...

Ondertussen zit ik nu in Salta, volgens een Argentijn die ik in het vliegtuig had ontmoet, de mooiste plaats van Argentinië. George uit Engeland wilde hier ook graag toe en ondertussen reizen we al een week samen.

Om van Buenos Aires naar Salta te gaan, moesten we 20 uur met de bus. Nu wordt er in Argentinië heel veel met de bus gereisd en daarom is er ontzettend veel keus in het soort bussen. Volgens George moesten we "cama" reizen, iets duurder, maar zeer comfortabel. Nou comfortabel was het zeker, nog nooit in mijn leven heb ik zo luxe gereisd!
We hadden enorme stoelen, met rugleuningen die bijna helemaal plat konden en met een voetenbank. Ook werd er tijdens de reis eten en drinken geserveerd, net als in een vliegtuig. Geniaal! Al voelde ik me eigenlijk wel de slechtste backpacker aller tijden (alweer hihi), ik heb me toch van de busreis genoten! 20 Uur reizen was bijna te kort!

Om alle luxe een beetje goed te maken, besloten we om in Salta geen dure taxi te nemen, maar om een heel stuk te lopen met al onze spullen en om daarna een locale bus te nemen naar ons hostel. We hebben gekozen voor een hostel buiten de stad, nou, in-the-middle-of-nowhere it is! Maar zo mooi! Het hostel bestaat uit een grote gezamelijke ruimte met een buitenzwembad met daaromheen allemaal kleine huisjes met een eigen badkamer. Waar je ook kijkt, je kijkt uit op enorme bergen. En als je goed luistert, hoor je koeien, straathonden en af en toe een kraaiende haan.

Toen we aankwamen werd er net vlees op de bbq gegooid en konden we gelijk aanschuiven, wat een ontvangst! Hier kan ik wel aan wennen. Het enige nadeel van het leven op het platteland: insecten... Het is gelukkig winter dus dat scheelt, maar toen ik in bed wilde stappen, kroop er een spin uit mijn bed, niet heel groot, maar ook zeker niet klein... Na een uitgebreide inspectie zat er ook nog een sprinkhaan op het randje van mijn bed... Maar alsnog slaap ik hier prima hoor!

Salta is inderdaad een mooie stad, behoorlijk toeristisch, maar je ziet weinig tot geen Europeanen, ik ben deze reis zelfs nog geen Nederlander tegengekomen!

Eergisteren hebben George en ik een bustour gedaan. Er is hier geen Engelstalige tour te boeken, dus na veel wikken en wegen zijn we toch maar voor een tour in het Spaans gegaan. De tour bleek helaas een stuk duurder te zijn dan wij dachten en omdat we daar pas op het laatste moment achterkwamen, moesten we iedere peso die we hadden, bij elkaar schrapen om toch mee te kunnen gaan.

Daar zaten we dan, in een minibusje, te luisteren naar Spaans geratel, met allebei een paar pesos op zak (nog geen €2,- pp)... We vonden het allemaal wel prima, we genoten van de prachtige natuur en van de muziek op onze ipods. We hadden geen idee waarom we om de haverklap moesten uitstappen, maar goed... :) We hebben bijna alleen maar over onverharde wegen gereden, echt door het bijna onbereikbare binnenland van Argentinië, met hier en daar een boerderij of een klein dorpje. Toen we op een gegeven moment stopten in een dorpje met een kleine markt, baalde ik behoorlijk, ze verkochten er prachtige kleden en andere souvenirs... Maar in the middle of nowhere was er natuurlijk geen pinautomaat te vinden...

Later stopten we voor een lunch in het meest troosteloze stadje waar ik ooit geweest ben, hoog in de bergen, dus koud, veel wind, stoffig, armoedig, werkelijk niets moois aan. Daar stopten we om te lunchen... Daar zaten we dan, in een restaurantje, zonder geld... Ik kon me niet voorstellen dat er ergens een pinautomaat was, maar ik besloot het, in mijn beste spaans (pinautomaat hier?) toch te vragen. En jawel hoor!

Nog geen kwartier later zaten we weer in het restaurant, dit keer met een portemonnee vol pesos! We besloten allebei om een stuk lama-vlees te bestellen! Hehe, we hadden vlak daarvoor wilde lama's gezien in de bergen en daarna lag er een stuk lama op ons bord! :) Yumyum!

De tour was echt geweldig, dwars door (of eigenlijk over) bergen, soms gingen we zelfs hoger dan 4000m! Best bizar om dan te ervaren dat ademhalen behoorlijk lastig wordt! We zijn bij de Salinas Grandes (zoutvlaktes) geweest, en ja, het was echt zout (ik heb het natuurlijk even geproefd) en we hebben bergen in alle kleuren gezien (serieus, paarse, groene, rode en gele bergen) en als laatste kwamen we in een heel schattig dorpje met een enorme markt, yes! Wat een ervaringen allemaal weer! :D

Veel liefs,
Tessa

PS: George en ik hebben besloten om de hele reis samen te reizen en we hebben nu bijna de hele route uitgestippeld. We gaan echt (nog meer) geweldige dingen doen en zien!! Yihoeeee!